"bıraktım. bıraktım. hepsini, kendi ve benim dünyamı anlamaları için bıraktım. ama hiçbiri kendi dünyalarını anlayamadı. ve bana ölümsüzlüklerin sonsuz acıları kaldı. ya da sonsuz bağımsızlıkları. bu kadar duyguyu nasıl taşıyacaktım? bunca yıl taşımış, bunca büyük kentin onca büyük alanlarında bu yalnızlığıma bir destek aramıştım. beni yaşamcıl kılmakla en büyük ölümlerin en derin acılarını bana vermemiş mi bu insan olma çabası? ben, insan olma çabasının sürekli üstüne giden ben? artık beni benden alsınlar. atsınlar bir alanın sabah süpürülen, sabah boş şişeleri taşınan bir büyük çöp tenekesine. ben de biraz onlardan olmak istiyorum. duyguları ölçüleyen, sevgilerini sevmeyen, acılarını acımayan, yollarını yürümeyen, uykularını uyuyan, iştahlarını yiyen, sevişme isteklerini boşaltanlardan olmak istiyorum. sevişme isteğinin sonunda tüm aşkları üstleyecek yorulmazlığı değil, yorgunluğu istiyorum bir insanın yürek atışlarında. ama sessiz gecelerin sonu var mı sanıyorsun. hayır? hayır mı? o zaman bir anadolu bozkırında özlediğin o adsız ve sıfatsız (Zarif? Snob? Dalgacı?) beni, nasıl oluyor da bir orta avrupa kentinin bu kalabalık, trafiği yoğun caddesinin orta yerindeki, bu kahverengi halı döşeli odasında buluyorsun? çünkü, herkesi, her yerde bulmak mümkün."
Tezer Özlü.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
5 yorum:
insan olmak?
insan olmasaydık ne olurduk?
bir rüyamı olsaydık keşke
yoksa hiçmi olmasaydı
bir çırpınışmı?
izliyorum artık sizi
izlediklerim kısmından!
beklerim
insan, okumak ister.
insan, diğerlerinin yazdıklarından faydalanmak ister.
insan,okuyunca yeni kapıların açılmasını bekler.
ve insan, neden yazmıyorsunuz diye sorar.
belki BİRİLERİ kendini bulmuştur bu yazılarda
belki birilerine iyi geliyordur bu yazılar
gelmeseydim buraya iyi gelmesemiydi bu okuduklarım
kaleminize ve yüreğinize sağlık
teşekkür ederim.
tezer/im öz'üm. tanınmadıkta olsa,ona bi yerlerde rastlamak çok güzel..
Yorum Gönder