5 Ocak 2008 Cumartesi

yeniden ve yeniden yazmak. aynı şeyleri. oda sıcak. bahçemde tutmuş karlar. baharda bile inmediğim bahçemde. bahçeyi daha iyi görebilmek için açtığım pencerede soğuyan hava. insan ilişkileri doğadan bağımsız değil. ilişkisizlikleri de. bir şeye odaklandığın zaman, yani odak noktası olmaktan çıktığın zaman, arkandaki duvarı görünce ve önündeki bahçeye atlamadan, bulunduğun yeri kavraman imkansız, fakat çevreyi boş veriyorsun. gözlerini kapatırken. konumlanmıyorken. ne geri gidiyorsun artık ne de ileri. yukarı bile değil. şimdi olduğun yerdesin. istediğin yere gidebilirsin. istediğin yere gidebilirsin ama istediğin kişiyle değil. istediğin kişi olabilirsin. ama istediğin yerde değil. unuttun bunları. hepsini unuttun. peki ne kaldı geriye. odanın sıcak olduğu mu. hayır. yazarken kendini bulduğun. yine de gidiyorsun.

Hiç yorum yok: